Voor hen die de weg gegaan zijn een feest der herkenning, voor hen die van plan zijn hem te gaan een kijkje op wat hen mogelijk te wachten staat. Dick van der Klaauw wandelt al meer dan 10 jaar op de Camino. Geïnspireerd door wat hij zag, meemaakte en de invloed die dit op zijn persoonlijk leven heeft, schreef hij Als mijn knieën het maar houden. Het beschrijft hoe hij door de veelheid aan bijzondere ontmoetingen, los van dagelijkse beslommeringen, maar niet zonder tegenslag, zichzelf dagelijks in de spiegel zag. Loslaten, loslaten, daar gaat het over. Hoe de gespannenheid van een control-freak overgaat in de ontspanning van de pelgrim. Dat je je moet durven openstellen naar derden, zoals zij zich ook naar jou blootgeven. Elke Camino is verschillend, dat geldt voor de zwaarte van de route, de aard van het landschap, de culturen waar je te gast bent, maar niet in de laatste plaats ook voor de mensen die je ontmoet. Op luchtige wijze wordt de lezer meegenomen op deze tochten. Daarnaast komen direct met het pelgrimeren verbonden aspecten aan bod, zoals: fysieke en mentale voorbereiding, reizen, voeding en gezondheid en de weerspiegeling van de culturele en sociaal-economische geschiedenis van de landstreken waar de route doorheen voert.
