Een arm stadsbestuur gaat op zoek naar ideeen om de stadskas te spekken. Miskopen lagen op de loer. De eerste stadsbussen konden maar met moeite de Servaasbrug beklimmen. Een van de wethouders vat dan het plan op om beren te fokken. Jonge beertjes zijn schattig, trekken veel belangstelling – als het publiek er dichtbij kan komen – en leveren goed geld op bij verkoop. Een voorbijtrekkend circus was graag bereid aan de wethouder twee beren te verkopen. Dat is de strekking van de novelle “De Heerenkuil” van Rosalie Sprooten. De novelle is in beperkte oplage eerder verspreid door de Vereniging Literaire Activiteiten Maastricht. Deze heruitgave is verrijkt met foto's en aangevuld met een boos essay over de lange geschiedenis van de beren in Maastricht vanaf de aankoop tot en met het vertrek van beer Jo. Ook de herinrichting van de berenkuil wordt kritisch onder de loep genomen.
