Sinds mijn zestiende kom ik regelmatig in Parijs. Destijds duurde de reis nog 'n uur of zes, zeven in zo'n rammelende D-trein. De treinen werden beter, de route werd iets korter toen de Schiphollijn in gebruik werd genomen, en het ging nog sneller toen in België bezuiden Brussel en in Noord-Frankrijk een hogesnelheidslijn was aangelegd. De reistijd werd korter, maar er viel minder te zien. Het trace van de HSL omzeilt dorpen en steden, trekt bochten glad en vermijdt elk contact met het landschap. Het is 2007 en de hogesnelheidslijn ligt al grotendeels klaar. Binnenkort kunnen we nog sneller naar Parijs. Maar wat mij betreft wordt het tijd om weer eens stil te staan. Tijd om het leven te leven met kleine stapjes en het te proeven met kleine hapjes. Tijd voor onthaasting. Tijd om langzaam te reizen. Daarom ga ik per stoptrein naar Parijs.
