Vroeger droeg ik mijn volledige kampeeruitrusting op mijn eigen rug. Toch gauw ruim vijftien kilo.Het was alleen al een sport om van tevoren uit te puzzelen wat ik allemaal NIET mee moest nemen om toch te kunnen overleven. Ook de hond kreeg een rugzakje met haar eigen brokken. We gingen met de trein naar de Ardennen en volgden daar één van de mooie GR routes. (rood/wit balkje) Mijn alternatief voor de rugzak wordt ezeltje Leo. De Ardennen moet ik nu laten schieten maar dat vind ik niet erg want mijn eigen Nederland ken ik nauwelijks. Een aantal jaren ga ik met pakezeltje Leo en mijn toenmalige hond, de Mechelse Herder Kerrie, op stap. Twintig kilo op de rug van een ezel stelt niets voor. Daar draait hij zijn poot niet voor om. De jaren schrijden voort. Ik heb bijna de AOW leeftijd bereikt. Nu heb ik tijdens mijn trektochten toch wat meer comfort nodig, vind ik. De oplossing is een kleine huifkar, grotendeels van eigen maaksel. Dit boek gaat over de belevenissen tijdens mijn trektochten door noordoost Nederland met het huifkarretje, ezeltje Leo en mijn nieuwe hond, de Friese Staby Joep en bevat foto s en interessante weetjes over de dorpen en omgeving waar we doorheen komen.
