Aam is in famke fan santjin dat net efter de keppel oan hobbelet; se lêst Couperus – yn 2012 – en tinkt nei oer wat se lêzen hat, dreamt har in bettere wrâld. Se wennet mei har heit op 'e Pôle, tegearre allinnich 'in the middle of nowhere'. By Haije Alkema, har learaar Nederlânsk, hat Aam in fin mear as in bears. Haije hat yn trije desennia net sa'n treflike learling hân. Oant koartlyn hat er har mentor west, mar har begeliede dat slagget langer net as it lesjaan him jimmer swierder falt, as in labilens him oppenearret, as it ferline him ta ferantwurding ropt… Yn 1973 hat er op it ferkennende paad fan de iere leafde in fatale misstap makke; dy faze yn syn libben hie er weistoppe, mar dan is dêr ynienen Lisabel, dy't, doe't se santjin wienen, wol wat mei him ha woe… wat mislearre fanwegen Saapke, in hynstefamke dat wat rûkte, en Erasmus lies, meiprate koe oer keunst, Haije syn passy neist literatuer, doe ek al… en syn oandacht krige. Famke famke is in meinimmende en yntrigearjende psychologyske roman, in ferhaal dat him geandewei ûwikkelet yn de twa tiidslagen dêr't de lêzer Haije folget yn syn dwaan en foaral ek tinken; yn de even haadstikken, as Haije as santjinjierrige syn fleislike lusten útwierret, allegeduerigen, obsessyf omtrint; en yn de ûneven haadstikken, as er mids fyftich is en in griis hat fan syn eartiidske seksuele preökkupaasje. De lêzer wurdt ynwijd yn it wêrom fan Haije syn omslach, in ferslach net sûnder spanning, mei in ûntknoping… de lêzer wurdt al lêzend nei de ein dreaun. Ale S. van Zandbergen debutearre yn 2013 mei de roman Littenser Merke. Yn 2014 krige er dêr sawol de Rink van der Veldepriis (bêste Fryske proaza-boek) foar as de Douwe Tammingapriis (bêste debút). It boek kaam ek op de shortlist foar de Gysbert Japicxpriis 2015.
