‘Het geluk leeft aan boord’ is een bijna onaanvaardbaar romantisch reisverhaal van twee mensen die aan boord van hun zeilboot Agapètos gewoon genieten van het bij elkaar zijn, het lekker eten en het avontuurlijk leven. Els en Chris laten ons mee genieten van hun geluk om gedurende hun vier jaar durende wereldomzeiling elke dag opnieuw samen te kunnen zijn. Als kers op de taart ervaren ze een enorme solidariteit onder wereldzeilers en ontmoeten ze eiland-bewoners die onvoorwaardelijk gul zijn.
Maar ook ‘het ongeluk zeilt mee’. In de golf van Biskaje verzeilen ze in zo’n zware storm dat ze overwegen om hun wereldomzeiling stop te zetten. In het Caraïbische eiland Martinique moet Agapètos op het droge met een lekkend roer. Op weg van de Galapagos eilanden naar de Marquises moeten ze 7 dagen onafgebroken zelf sturen, omdat de stuurautomaten het laten afweten. Op weg naar Nieuw-Zeeland gaat de motor stuk en liggen ze dagen te dobberen omdat er geen zuchtje wind is. In de Indische Oceaan zitten ze een week opgesloten in een bijzonder hevige storm met metershoge golven. Agapètos wordt platgeslagen, alle elektronica laat het afweten (ook de drie GPS’en) maar toch komen ze goed en wel aan op het eiland Rodrigues. Na het ronden van Kaap de Goede Hoop zeilen ze op een slapende walvis waardoor ze hun roer verliezen…
‘Het geluk leeft aan boord. Het ongeluk zeilt mee’ is meer dan een alledaags zeilverhaal. Els en Chris vertellen honderduit over hun ontmoetingen met al die vreemde culturen die hen een spiegel voorhouden. ‘Het geluk leeft aan boord. Het ongeluk zeilt mee’ leest als een klassiek avonturenverhaal, maar is tegelijk een boek over levenskunst. Kortom, een filosofisch reisverhaal.
